Flexwoningen voor ruim 300 Oekraïense vluchtelingen

“Ik ben Olga en ik ben 37 jaar oud. Ik ben gevlucht met mijn man en twee kinderen: Leo van 7 jaar en Anastasia van 10 jaar. We komen uit Mykolajiv, dichtbij Cherson. Ons huis hier is compleet verwoest.

Ik ben heel erg blij dat we onderdak hebben gevonden op Goeree-Overflakkee. De Nederlanders hebben ons geholpen met al onze problemen. Mijn stiefvader verloor zijn gehoor door de explosies in Oekraïne, maar dankzij de Nederlandse dokters kan hij weer horen.

Onze kinderen zitten op Nederlandse scholen. Leo gaat naar Prins Maurits in Dirksland en Anastasia gaat naar School met de Bijbel in Middelharnis. De scholieren en leerkrachten zijn erg vriendelijk tegen hen. De toegewezen woning in Middelharnis is een droom die werkelijkheid wordt. We zijn al heel erg dankbaar voor het verblijf dat we nu hebben in Dirksland, ook al is het klein. We hebben een dak boven ons hoofd en het is veilig. Onze kinderen kijken ook heel erg uit naar ons nieuwe huis. Ze zijn in hun hoofd al bezig met het inrichten van hun nieuwe kamer.

We willen graag volwaardige leden van de gemeenschap in Middelharnis worden. We hopen dat we hen iets mogen vertellen over ons leven en over onze cultuur. We hopen ook dat we nog meer over de Nederlandse cultuur mogen leren. We doen graag mee met de tradities zoals het vieren van Sinterklaas. We zijn heel erg dankbaar voor deze kans!”

“Mijn naam is Irina Beloivanenko, ik kom uit Oekraïne uit de stad Kiev. Mijn dochter en zoon gingen met mij mee. Er is oorlog in ons land, dus bijna elke dag zijn er luchtaanvallen, raketaanvallen op steden, waaronder mijn stad Kiev. Onlangs was er een aanslag in de buurt van ons huis.

Toen we in Nederland aankwamen, voelde dit gelijk veilig. De kinderen konden weer naar school. Ze maakten snel nieuwe vrienden, zowel onder de Oekraïners als onder de Nederlanders. Hier werd hun leven rustig.

In Goeree-Overflakkee is mijn leven verbeterd. Ik kan eindelijk slapen en hoef me geen zorgen te maken over mijn leven. Hier kan ik rustig mijn kinderen opvoeden en verzorgen. Ik ben uw land zeer dankbaar.”

“Mijn naam is Olena. In maart 2022 ben ik met mijn dochter Kateryna en zoon Andrii naar Nederland gevlucht. Een maand later kwamen mijn ouders ook hierheen. We woonden vlakbij de luchthaven van Kiev, waar het nog steeds erg gevaarlijk is. Elke dag wordt de stad gebombardeerd. Toen ik in Nederland aankwam, verbleven we eerst in een sporthal in Ridderkerk. Daarna zijn we van opvang naar opvang verhuisd. Nu wonen we in Ouddorp. Hier zijn we veilig, en dat is het allerbelangrijkste, maar ik kijk enorm uit naar een eigen plekje voor ons gezin. Ik werk als locatiemedewerker bij de gemeentelijke opvanglocaties in de gemeente Goeree-Overflakkee. Ik help vluchtelingen die in dezelfde situatie zitten als ik toen ik net in Nederland aankwam. Ik spreek Engels, Russisch, Oekraïens en redelijk Nederlands. Ik blijf Nederlands studeren zodat ik het nog beter kan toepassen in mijn werk. Het voelt goed om met mijn werk iets terug te kunnen doen voor de Oekraïners en de Nederlandse maatschappij. Ik ben blij dat ons huis bijna klaar is. Ik wil de Nederlandse mensen echt heel erg bedanken voor alles wat ze voor ons doen.”

“Ik ben Viktoria en ik ben 39 jaar. Ik ben met mijn zoon Maksym van 13 jaar hiernaartoe gevlucht. Mijn man, moeder en schoonouders zijn daar nog. Mijn man werkt als militair en is verantwoordelijk voor het trainen van soldaten om te vechten in het leger.

Het is erg gevaarlijk en onzeker in mijn stad Kiev. Je weet nooit wanneer er weer een explosie is of wanneer er puin naar beneden kan vallen. Als ik geen kinderen had gehad, dan was ik daar gebleven om te helpen in het ziekenhuis.

Ik werk hier als assistent-lerares op een middelbare school in Middelharnis. Het liefst zou ik mijn eigen beroep als dokter uitvoeren, maar daarvoor heb ik een Europees diploma nodig. Ik ben nu aan het studeren om deze te halen. Ik ben wel heel blij dat ik toch kan werken en kan bijdragen aan de Nederlandse maatschappij.

Je kunt je niet voorstellen hoe blij ik ben met de toegewezen woning. We kijken er enorm naar uit en we zijn heel erg dankbaar voor deze kans. Ik weet dat er mensen zijn die zich zorgen maken over deze nieuwe buurt en de overlast die het mogelijk kan geven. Ik heb het gevoel dat alles goedkomt en dat we in vrede samen kunnen leven. We willen graag integreren in de maatschappij en de Nederlandse taal leren. Ook met de andere Oekraïners, want we komen allemaal van verschillende plekken. Ik hoop op een soort van community waar het veilig is en waarin iedereen elkaar helpt.”

“Ik ben Oksana. In maart 2022 ben ik samen met mijn zoon Dima van 13 jaar gevlucht uit Oekraïne. Ik kom uit de stad Poltava, waar de situatie erg onrustig is. Er zijn raketaanvallen en er blijven mensen sterven.

Vanaf het moment dat ik Nederland binnenkwam, voelde ik me meteen thuis, vooral hier op Goeree-Overflakkee. De vrede die hier heerst is een verademing. De mensen hier behandelden ons met warmte en gastvrijheid, vanuit een puur hart en met een open geest. Door de stress en het trauma van de oorlog werd ik ernstig ziek. Dankzij de steun van de Nederlandse staat en de toewijding van de artsen die voor mij hebben gezorgd, ben ik hersteld en kan ik nu weer genieten van het leven. Mijn man kwam in november 2022 vanuit Oekraïne naar Nederland om bij mij te zijn tijdens mijn ziekte. Mijn zoon gaat naar school en mijn man werkt bij een autobandenwinkel in Hellevoetsluis.

Sinds onze aankomst in Nederland zijn we al drie keer verhuisd. We hebben in veel studentenhuizen gewoond, waar we de keuken en badkamer moesten delen met veel andere mensen. Ik ben enorm dankbaar dat we binnenkort ons eigen huis krijgen.

Mijn dank gaat uit naar alle Nederlanders die ons hebben geholpen en gesteund. In het bijzonder dank aan de inwoners van Middelharnis, onze toekomstige buren. Ik ben heel erg dankbaar dat er is ingestemd met de bouw van deze flexwoningen. Dit is voor ons van onschatbare waarde!”

“Ik ben Kateryna. Op 3 november 2022 ben ik gevlucht uit Oekraïne, samen met mijn dochter Anna. Daarna kwam mijn moeder Elena naar ons toe. Wij komen uit Kiev, een stad die altijd onder vuur ligt, omdat het de hoofdstad is. Je slaapt daar niet. Er zijn continu raketaanvallen en je moet rennen naar je schuilplaats. Het is verschrikkelijk.

Ik ben gek op Nederland en de culturen die erbij horen. Deze fiets is mijn alles. Hiermee breng ik mijn dochter van 4 jaar elke dag naar school. Ik ben tandarts en ik werk in de particuliere praktijk Mondzorg Dogterom. Ik vind de woningen er prachtig uitzien! Ik kijk er heel erg naar uit om hier te gaan wonen. Nu verblijven we met z’n vieren in een hele kleine kamer. Ik wil mijn toekomstige buren bedanken voor het feit dat ze ons de kans hebben gegeven om weer een toekomst op te bouwen.”

“Ik ben Iryna, 37 jaar oud, afkomstig uit de stad Poltava in Oekraïne. In juni 2022 ben ik alleen gevlucht. Mijn zusje en nichtje verbleven sinds maart 2022 al in Nederland. Momenteel woon ik in Dirksland. De situatie in Oekraïne is onveilig vanwege de voortdurende raketaanvallen. Niemand weet waar de volgende aanval zal plaatsvinden. Bij mijn aankomst in Nederland was ik meteen onder de indruk van de schoonheid van de natuur, cultuur, tradities, levensstandaard en ontwikkeling.

Mijn verblijf in Goeree-Overflakkee is superfijn. Ik voel de steun en vriendelijke houding van de bewoners. Momenteel doe ik seizoensarbeid in een tulpenveld en studeer ik Nederlands aan het Albeda.

Ik ben ontzettend blij dat er flexwoningen voor ons worden gebouwd. Dit tijdelijke onderkomen zorgt voor rust en vrede, iets wat we echt nodig hebben.

Ik ben de bewoners van Goeree-Overflakkee zeer dankbaar voor hun steun, begrip en hulp in deze moeilijke situatie. Het is hartverwarmend om mensen te ontmoeten die onze omstandigheden begrijpen en zich inzetten om ons een veilig en stressvrij leven te bieden.”

“We komen uit het prachtige en gezellige Poltava, Oekraïne. Ik had nooit gedacht dat ik ooit in een ander land zou gaan wonen, maar de oorlog dwong ons om onze plannen te veranderen. Raketten scheerden voortdurend over onze stad en er klonken angstaanjagende sirenes. Ik ben gevlucht samen met mijn dochter van 13 jaar. Mijn ouders zijn achtergebleven in Oekraïne. Vanaf de eerste dagen van ons verblijf in Nederland hebben we super lieve mensen ontmoet. Ze hebben ons voortdurend gesteund, waarvoor ik hen eeuwig dankbaar ben. Ik probeer mezelf altijd bezig te houden, om niet aan de oorlog te hoeven denken. Ik heb momenteel een tijdelijke baan en daarnaast ben ik bezig met het leren van de Nederlandse taal, zodat ik een baan kan vinden in mijn eigen vakgebied. Ik wil graag als leerkracht op een middelbare school werken. Mijn dochter Diana gaat naar de RGOschool. We hebben allemaal ons comfortabele huis, familie en vrienden achtergelaten. Ik ben oprecht dankbaar dat er tijdelijke woningen worden gebouwd voor Oekraïners, en ik kijk ernaar uit om onze nieuwe buren te ontmoeten en hen te verwennen met mijn appeltaart.”